Brussel, van het Noordstation tot aan Manneke Pis

Het is de laatste tijd veel in het nieuws geweest … de buurt rond het Brusselse Noordstation moet zowat de onveiligste plek in België zijn, en net daar moest Bernadette onlangs naar toe. Als de grote firma’s die in die buurt gevestigd zijn veiligheidsmensen meesturen om hun personeel naar het Noordstation te leiden, kon Bernadette wel iemand gebruiken om haar van daaruit naar haar bestemming te begeleiden. En dus trok ik 3 dikke sweaters aan onder mijn jas, trok mijn muts tot over mijn oren, en in één oor stak ik een ‘oortje’ (met een gekrulde draad die in mijn jas verdween). Mijn camera liet ik in mijn rugzak, maar mijn flitser bevestigde ik wel aan de rechterkant van mijn riem (verborgen onder mijn jas), zodat iedereen niet anders kon besluiten dan dat ze ons niet moesten lastig vallen, of er zou wat zwaaien. Het grijze mistige weer zorgde bovendien nog voor de juiste omkadering.

Het dient gezegd, het is inderdaad een speciaal sfeertje rond dat Noordstation … mooie modieuze gebouwen, maar de buurt ademt niet echt gezelligheid uit. Nadat ik mijn protégé had afgezet op haar bestemming, trok ik alvast eens op verkenning uit, kwestie van een veilig traject te vinden om haar straks naar Giannino te begeleiden. Op weg naar Jeanneke Pis (het moet niet altijd om dat Manneke gaan) was het kommer en kwel. Hele gezinnen, met vaak héél jonge kindjes, bedelend op de hoek van de straat. Luidruchtige mannen, hevig gesticulerend, duidelijk onder invloed van goedkope crack, wellicht bedoeld om de uitzichtloosheid van het bestaan even te doen vergeten. Het toont wederom aan dat ne mens geluk moet hebben om in het juiste werelddeel en in het juiste gezin geboren te mogen worden …

Om het zowaar nog gezelliger te maken had de Stad beslist om de gebouwen van de Grote Markt in een paars (of was het purper) licht te hullen, reden genoeg om snel een zijstraat in te duiken en bij Giannino langs te gaan, volgens mij de enige plek in België waar je nog tortellini alla crema kan vinden. Giannino zelf is het archetype van een Italiaanse ristorante-uitbater. Een rond buikje, een sappig taaltje (een mix van Frans en Italiaans) en afhankelijk of hij graag heeft dat je bij hem komt eten is het ‘completto’ of niet. En voor wie hier uit zou durven afleiden dat Brussel geen gezellige stad is: toch wel, maar ga bij voorkeur bij schoon weer en begin je wandeling in de Marollen!

Meer foto’s: https://tinyurl.com/BrusselNoord