Naar het schijnt (maar ik heb het maar van horen zeggen) moet ik in mijn kleuter- en peutertijd een grote schrik hebben gehad van overvliegende vliegtuigen. Pas op, in Brecht waren dat geen straaljagers, maar ‘sportvliegtuigen’. In deze tijd zou men dat oplossen door ‘in-therapie’ te gaan, mijn moeder had een andere manier: zij stuurde mijn vader met mij naar het vliegveld van Brasschaat, om daar een piloot te zoeken die ons twee eens zou ‘luchtdopen’. Na een uurtje vliegen was ik meteen van de schrik af, maar nu zaten mijn ouders met een ander probleem: ze hebben mij uit dat vliegtuig moeten sleuren. Vanaf toen stond het vast, ik zou piloot worden. Dat heeft geduurd tot ik in de Jommekeskrant las dat een piloot maar tot zijn 40e mocht vliegen … dat vond ik (toen) toch wat te kort, al zal ik waarschijnlijk een goedkoop excuus gezocht hebben omdat ik niet zo goed bleek te zijn in alles wat met wiskunde en wetenschappen te maken had. Na mijn studies heb ik wel een jaar de Luchtmacht mogen dienen, en mocht ik zelfs eens met een straaljager mee de lucht in. We stegen op in Sint-Truiden, een ommetje via Brussel en Antwerpen om daar het Kempens kanaal te volgen om zo in Kleine Brogel eventjes de wielen de grond te laten raken om dan het vliegveld van Sanicole-Leopoldsburg eens te bekijken (ondersteboven!).
In datzelfde Leopoldsburg was ik gisteren te gast bij Sven Imbrechts, die ik al meerdere keren als loper-fietser-triatleet op de foto had gezet, maar die ook nog piloot bleek te zijn. Sven is immers te jong om de Jommekeskrant gelezen te hebben én hij blijkt heel goed te zijn in de toepassing van de regel van 3, want het is vooral die regel die een piloot blijkbaar goed onder de knie moet hebben … Enfin, vooreerst mijn dank aan Sven voor een geweldig leuke vlucht, en aan alle ouders wiens kids ook een schrik voor vliegtuigen hebben, je mag ze gerust een uurtje bij Sven in de cockpit steken!
Meer foto’s: https://tinyurl.com/DeluchtinmetSven (geen luchtbeelden van PeLT, die moeten we nog even geheim houden)